Anuncios
Descriptio orbis terrarum (Plinius)
Exercitatio complendae desinentiae convenientis
Subter documentum pdf depromere licere:
ANIMAE NON OBLITVRAE
Salvete, humanistae!
Cum de causis corruptae eloquentiae nostro aevo satis dictum esset, nunc iam tempus est viam ad novam humanitatem latine exprimendam magnis itineribus facere. via longa est sed recta. iam satis est enuntiandorum argumentorum quae nobis inducant ad usum linguae non solum in scriptis verum etiam in loquendo, cuius mirabilis rei sunt testes non ignoti sub orbe terrarum. hoc exemplum vigoris et magnam eorum vim atque voluntatem imitati secutique, in dies lingua latina sermone cotidiano in scholis et inter sodales utimur, quo more melius edere documenta et opuscula latina quam creberrime recteque possimus. non rarae aves sunt qui interreti utuntur ad divulgandum publicandumque cuiusvis speciei productiones scriptas et videndas simulatque audiendas in quibus nostrum latinum ad communicationem inter nos lingua hodierna fit.
Non ergo latine loquendum est tantum sicut quaedam rara curiositas recuperandi mores antiquas et expromendi abditum remotumque sub terra thesaurum. nam certiores sumus nostram linguam non mortam unquam esse, sicut a quibusdam potius improbis quam stolidis arguebatur. immo vero lingua latina apud nos viget et sic per saecula saeculorum vivet. sunt tamen qui etiam nunc sine vera malitia, sed arrepti per statum rerum, in quo magnus sodalium et comitum numerus frequenter versarentur, statum rerum academicorum adhuc mutare haesitant, sicut nos antea errantes deviique stricte dispositionibus et instructionibus disciplinae publicae obsequentes.
E latine discipulis in lyceis docendo, egomet quoque confiteor linguam me adhuc docuisse intentione translationis ad linguam vernaculam sed non in usu cotidiano linguae, quomodo grammatici nostri quibus adfuimus, traditionem academicam ullo sine dubio sequebantur. sic nos id quod didiceramus in vastissimis fundis philologiae, hoc idem ipsi docebamus, ut mores temporaque nobis instabant. qua re grammatici eruditi fieremus atque illa eruditio nostra iter proprium invenire possemus in docendo secundum ordinem et regulas a nostris preceptoribus illo tempore in universitate traditas.
Hoc rerum statu praedicto, sic res inmutabiles videbantur. scripta academica quae ad latinum docendum edita essent, omnia plena innumerarum grammaticalium regularum erant. tali modo fatigabantur a discipulis declinationes nominum, coniugationes verbales, sintaxis oratiuncularum principalium subordinatarumque ut non quicquam temporis superesst nobis utpote qui nostra dilectissima lingua scribere et loqui conaremur. sic nos usque ad nauseam non linguam sed grammaticam docebamus, cum latina scripta multo consilio et magna cura transferebamus ad nostram vernaculam linguam. miror nunc quam imo de pectore persuasum nobis esset identidem docere quam didicimus necesse. equidem nefas erat et iam horribile dictu, sed dissimiles multis esse nolebamus multitudinem sequentes, etiamsi per eremos et inhospitos saltus traenseuntes vagaremur.
Itaque nos in Universitatis studiis linguam tamquam si defunctam abhinc multos annos et deditos esse ad philologiam non ad humanitatem. ego tamen semper me ipsum habuerat ut humanistam qui philologiae studebat non tantum translaturum scripta latina classica in linguam vulgarem, quod tamen exercitium hoc nos delectabat, sed ad cognosciturum quid miri fuisset in animo et in mente antiquorum illorum Romanorum quos tanti aestimabamus. silentes enim talia agebamus. sed hodie non silemus sed loquimur. itaque mihi confitendum est non paululum temporis deerravisse, quamquam non invitum, iter longissimum sub caelo languido porrigentem. sed nunc aliter, cum mihi antiquum iter non per obscuram silvam quaerendum est. utinam lumen pristinum nobis dent latini scriptores, ut quemadmodum tum illi fecissent, sic nos hodie latine dicamus. utinam di fausti propitiique nobis iuvent!
Sequamur ergo quos in via nobis praecederunt, sequamur quos magna exempla nobis prodiderunt, sequamur quoscumque de lingua latina sicut instrumentum communicationis ubicumque sint efficere cogitant. praecepta docent, exempla trahunt.
Salvete, humanistae, ubicumque sitis!
Robertus Tener scripsit anno 2017
SENTENTENTIA SEPTEM SAPIENTIVM GRAECORVM
Puella gemmas probat pars I quaestionibus additis
Puella gemmas probat cuenta a partir de ahora con una sección de cuestiones para facilitar la comprensión de los textos.
No es nuestra voluntad incluir una multitud de ejercicios motivados por la historia de Aemilia, sino añadir las cuestiones imprescindibles que faciliten el diálogo entre profesor y alumnos.
Mi deseo es que esta publicación digital contribuya a la introducción del Latín en las aulas como lengua de comunicación y no solamente como lengua de comprensión escrita, según hasta ahora se venía haciendo.
Saludos a todos aquellos que se esfuerzan en hacer que el latín sea una lengua viva.
Salutem plurimam docentibus quibus praecipuus labor est linguam Latinam rursus per ora virum volitare.
